Woensdag waren we voor de eerste keer sinds de komst van de coronacrisis weer in de bib van Ranst voor een vertelsessie voor de kinderen van het asielcentrum. Een bubbel van 5 enthousiaste kinderen kwam aanfietsen, samen met hun begeleiders.
Zo gauw we startten, viel voor mij alles in zijn plooi. Wat had ik het voorlezen voor de kinderen van het asielcentrum gemist! Er was eén jongetje dat ons naamspel saboteerde en zichzelf telkens een nieuwe naam gaf. Ik weet dus nog steeds niet hoe hij echt heet, maar zal hem hier Shiva noemen, naar één van de namen die hij zichzelf gaf. Shiva wilde graag zelf aan ons voorlezen, even de aandacht op hem gericht. Dat kwam goed uit want we hadden als creatieve verwerkingsopdracht ‘TANGRAMKAT’ bij, waarbij de kinderen het einde van het verhaal zelf mochten verzinnen en tekenen met tangramfiguren.Het resultaat mochten ze voorlezen/vertellen aan ons, het publiek.
We kregen mooie tekeningen te zien en expressieve verhalen. Waar de woorden ontbraken werd dat ruimschoots gecompenseerd met uitbeelden en geluiden. Een huppelend konijn, een hinnikend, vliegend paard… en heel veel enthousiasme!
Het zijn zulke creatieve opdrachten die we in onze vertelsessies willen steken, om de kinderen te prikkelen, te enthousiasmeren, hun spreekdurf te vergroten… en waar we tijdens onze inspiratiedag bij ART Basics for Children later deze week ook naar op zoek gaan.
Na de vertelsessie in de bib reden Debby en ik nog even langs het asielcentrum. De kinderen kwamen op hetzelfde moment toe met hun fiets. Shiva riep enthousiast naar de anderen dat wij er ook waren, gooide zijn fiets op de grond, rende naar ons toe en gaf een dikke knuffel. Wie kan er weerstand bieden aan zoveel enthousiasme?
En daar is het ons om te doen. Kinderen enthousiast maken voor verhalen, voor lezen… We reden naar huis met het gevoel dat deze middag zinvol was geweest, en ik dacht aan het stukje over zinnigheid in De Droom van het Nijlpaard van Toon Tellegen. (voor wie het wil lezen: het begint op pg 111 )
-Gitt-